Σε αυτό το επεισόδιο φιλοξενείται ο Αναπληρωτής Καθηγητής Τριαντάφυλλος Στυλιανόπουλος, όπου συζητάμε για το ερευνητικό του έργο αναφορικά με τους συμπαγείς όγκους.
Ο κ. Στυλιανόπουλος έλαβε το Δίπλωμα Χημικού Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο το 2003 και την ίδια χρονιά εντάχθηκε στο διδακτορικό πρόγραμμα Χημικής Μηχανικής, στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα των ΗΠΑ. Εκεί συνεργάστηκε με τον Καθηγητή Victor Barocas, για τη μαθηματική μοντελοποίηση της μηχανικής συμπεριφοράς βιολογικών και τεχνητών ιστών. Κατά τη διάρκεια των διδακτορικών του σπουδών εξελέγη δύο φορές κορυφαίος διδακτορικός φοιτητής του Τμήματος.
Μετά την ολοκλήρωση του διδακτορικού του, τον Μάιο του 2008, εντάχθηκε ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο εργαστήριο του Dr. Rakesh Κ. Jain, στο Τμήμα Ακτινοθεραπευτικής Ογκολογίας της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ και του Γενικού Νοσοκομείου της Μασαχουσέτης των ΗΠΑ. Στο εργαστήριο του Dr. Jain πραγματοποίησε έρευνα τόσο υπολογιστική όσο και πειραματική, για τη βελτιστοποίηση της παροχής θεραπευτικών νανοσωματιδίων σε συμπαγείς καρκινικούς όγκους. Από τον Σεπτέμβριο του 2010 έχει ενταχθεί στο δυναμικό του Τμήματος Μηχανικών Μηχανολογίας και Κατασκευαστικής, της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κύπρου.
Στο Πανεπιστήμιο Κύπρου ίδρυσε το 2014 το Εργαστήριο Βιοφυσικής του Καρκίνου, που στοχεύει στη μελέτη και στοχοποίηση συγκεκριμένων δομικών στοιχείων και μηχανισμών του περιβάλλοντος καρκινικών όγκων, για την βέλτιστη αποτελεσματικότητα θεραπειών νανοϊατρικής και ανοσοθεραπείας.
Έχει συγγράψει περισσότερες από 120 δημοσιεύσεις σε περιοδικά με κριτές, ενώ έχει λάβει και δύο άκρως ανταγωνιστικές ερευνητικές υποτροφίες, από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Έρευνας (ERC Starting Grant, ReEngineeringCancer, 2014-2018, €1,44 εκατ. και ERC Consolidator Grant, Immuno-Predictor, 2020-2025, €2 εκατ.).
Ένεκα της σημαντικής του συνεισφοράς στη μελέτη της μηχανικής καρκινικών όγκων και στην ανάπτυξη νέων θεραπευτικών στρατηγικών, του απονεμήθηκε το 2016 το βραβείο Y. C. Fung Early Carrer Award από την επιτροπή Εμβιομηχανικής της Αμερικανικής Εταιρείας Μηχανολόγων Μηχανικών. Είναι, επίσης, αποδέκτης των βραβείων Most Cited Paper Award (2014) και Best Student Paper Award (2018) από την Εταιρεία Βιοϊατρικής Μηχανικής των ΗΠΑ. Επιπρόσθετα σε εθνικό επίπεδο, έχει λάβει τόσο το Βραβείο Νέου Ερευνητή (2014) όσο και το βραβείο Διακεκριμένου Ερευνητή (2021), από το Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας Κύπρου.
Τα τελευταία χρόνια, έχει λάβει ως Κύριος Ερευνητής > €6,5 εκατομμύρια για χρηματοδότηση έρευνας, συμπεριλαμβανομένων 10 επιχορηγήσεων από το FP7 και το Horizon2020 πλαίσιο αλλά και 2 επιχορηγήσεις από το Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας.
Posted inUncategorized|Comments Off on Συμπαγείς καρκινικοί όγκοι
Διοργανώνεται στις 23 Νοεμβρίου 2022 στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου η Εναρκτήρια Διάλεξη του Καθηγητή Παναγιώτη Παπαγεώργη, Κοσμήτορα της Σχολής Θετικών Επιστημών του Πανεπιστημίου. Οι Εναρκτήριες διαλέξεις (inaugural lectures) είναι ένας νέος θεσμός στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου στα πρότυπα παρόμοιων εκδηλώσεων σε πανεπιστήμια του εξωτερικού, ειδικά στο Ηνωμένο Βασίλειο. Μια εναρκτήρια διάλεξη είναι μια σημαντική στιγμή για την καριέρα ενός μέλους του ακαδημαϊκού προσωπικού. Παρέχει στους καθηγητές την ευκαιρία να μοιραστούν τα επιτεύγματά τους σε δραστηριότητες έρευνας, καινοτομίας, προσφοράς στην κοινωνία και διδασκαλίας ενώπιον ενός κοινού μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας και του ευρύτερου κοινού.
Ο Δρ Παναγιώτης Παπαγεώργης είναι Καθηγητής Μοριακής Βιολογίας και Κοσμήτορας της Σχολής Θετικών Επιστημών του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου. Έλαβε το πτυχίο του στη Βιολογία από το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2003 και το διδακτορικό του στην Κυτταρική και Μοριακή Βιολογία από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης το 2009. Εργάστηκε ως μεταδιδακτορικός υπότροφος και επισκέπτης υπότροφος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βοστώνης και στην Ιατρική Σχολή του Χάρβαρντ. Ο Καθηγητής Παπαγεώργης ήταν ο αποδέκτης του Βραβείου Νέου Ερευνητή για το 2015 από το Ίδρυμα Προώθησης Έρευνας και συμπεριλήφθηκε στη λίστα με τους κορυφαίους 2% των επιστημόνων του κόσμου για το 2020 και το 2021, όπως ανακοίνωσε το Πανεπιστήμιο Στάνφορντ. Είναι επίσης Διευθυντής του Βασικού και Μεταφραστικού Κέντρου Έρευνας Καρκίνου στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο Κύπρου και, μέχρι στιγμής, έχει λάβει περισσότερα από 700.000 ευρώ σε ερευνητική χρηματοδότηση για διάφορα έργα. Τα ευρύτερα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν την αποσαφήνιση των μοριακών γεγονότων που οδηγούν την εξέλιξη και τη μετάσταση του καρκίνου, συμπεριλαμβανομένης της κυτταρικής αδράνειας των όγκων. Η ομάδα του αναπτύσσει επίσης διάφορες θεραπευτικές προσεγγίσεις, συμπεριλαμβανομένης της επαναχρησιμοποίησης φαρμάκων και συνδυαστικών θεραπειών, για να αναδιαμορφώσει το μικροπεριβάλλον του όγκου και να βελτιώσει την παροχή και την αποτελεσματικότητα των νανο- και ανοσοθεραπειών σε ζωικά μοντέλα του καρκίνου.
Η Εναρκτήρια Διάλεξη του Καθηγητή Παναγιώτη Παπαγεώργη θα λάβει χώρα στο Πολιτιστικό Κέντρο του Ευρωπαϊκού Πανεπιστημίου Κύπρου στις 6μμ και θα προβάλλεται επίσης διαδικτυακά στο σύνδεσμο https://eu.bbcollab.com/guest/a7b0a1498ab948d0881328754e4781fa.
Η διάλεξη είναι δωρεάν και ανοικτή στο κοινό. Θα ακολουθήσει δεξίωση.
Posted inUncategorized|Comments Off on Εναρκτήρια Διάλεξη του Καθηγητή Παναγιώτη Παπαγεώργη
Η Πανελλήνια Ένωση Βιοεπιστημόνων και το Ράλλειο Λύκειο Θηλέων Πειραιά διοργανώνουν τη 16η Διημερίδα Βιολογίας με τη θεματολογία της να περιλαμβάνει σύγχρονα ζητήματα της Βιολογίας. Ομιλητές θα είναι διακεκριμένοι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι και ερευνητές με σημαντικό έργο στην επιστήμη της Βιολογίας.
Πρόγραμμα 1ης Ημέρας Η χρήση ενζύμων και μικροοργανισμών στη Βιοτεχνολογία. Χαραλαμπίδης Κοσμάς, Αναπληρωτής Καθηγητής Μοριακής Βιολογίας Ανάπτυξης Φυτών, Τμήμα Βιολογίας, ΕΚΠΑ. “Ανάλυση Μεθοδολογιών Γενετικής Μηχανικής και Γονιδιωματικής Παρέμβασης”. Χατζηνικολάου Δημήτριος, Αναπληρωτής Καθηγητής Μικροβιακής Βιοτεχνολογίας, Τμήμα Βιολογίας, ΕΚΠΑ, “Οι Μικροοργανισμοί ως Κυτταρικά Εργοστάσια”.
Πρόγραμμα 2ης Ημέρας “Μέσα στα κύτταρα: Η διαμερισματοποίηση και ο ρόλος της στη σωστή λειτουργία του κυττάρου – Διεργασίες στο εσωτερικό του κυττάρου κατά τη μίτωση και τη μείωση”. Αδαμάκης Ιωάννης-Δημοσθένης, Επίκουρος Καθηγητής Βοτανικής, Τμήμα Βιολογίας, ΕΚΠΑ. “Το πορτρέτο του ευκαρυωτικού κυττάρου: μια περιήγηση στο εσωτερικό του”. Γιαννούτσου Ελένη, Ε.ΔΙ.Π, Τμήμα Βιολογίας, ΕΚΠΑ. “Κόψε και μοίρασε στα δύο: Αλήθειες και ψέματα για τη μίτωση και τη μείωση”.
Σας έλειψαν οι συναντήσεις μας;Επανερχόμαστε τη Δευτέρα 21 Μαρτίου 2022 στις 17:00, όπου υποδεχόμαστε με μεγάλη χαρά το Δρ. Θανάση Αθανασίου, Παλαιοντολόγο της Εφορείας Παλαιοανθρωπολογίας και Σπηλαιολογίας του Υπουργείου Πολιτισμού, μ’ ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα:«Απολιθωμένοι ελέφαντες στην Ελλάδα; Μα ναι! Μεγάλοι και μικροί!Τα Προβοσκιδωτά του Ελλαδικού χώρου»Meeting ID: 984 2666 3293, Passcode: 424084https://upatras-gr.zoom.us/j/98426663293…
Posted inUncategorized|Comments Off on Απολιθωμένοι ελέφαντες στην Ελλάδα
Επιστήμονες από την Ελλάδα και την Κύπρο παρουσιάζουν σε επιστημονικό άρθρο στο διακεκριμένο περιοδικό Zoological Journal of the Linnean Society τα πρώτα ευρήματα από DNA που βρέθηκε σε απολιθωμένα οστά του «νάνου» (ορθότερα, πυγμαίου) ιπποπόταμου της Κύπρου.
Τα απολιθωμένα οστά που χρησιμοποιήθηκαν προέρχονται από τη συλλογή της τοποθεσίας Ακρωτήρι-Αετόκρεμνος, τα οποία φυλάσσονται στο Τοπικό Μουσείο Κουρίου στην Επισκοπή και παραχωρήθηκαν στους ερευνητές για μελέτη μετά την εξασφάλιση των σχετικών αδειών από το Τμήμα Αρχαιοτήτων και το Τμήμα Γεωλογικής Επισκόπησης Κύπρου. Η επίπονη διαδικασία εύρεσης, εξαγωγής και ανάλυσης του γενετικού υλικού πραγματοποιήθηκε στο Εργαστήριο Αρχαίου DNA του Ινστιτούτου Μοριακής Βιολογίας και Βιοτεχνολογίας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας (IMBB-ΙΤΕ) της Κρήτης, από τον ερευνητή του εργαστηρίου Δρ Νικόλαο Ψώνη, σε συνεργασία με τη Δρ Δέσποινα Βάσσου από το ίδιο εργαστήριο, και τον επίσης ειδικό στο αρχαίο DNA, Δρ Νίκο Πουλακάκη, Διευθυντή του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Κρήτης, Καθηγητή στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και υπεύθυνο του εργαστηρίου Παλαιογενωμικής και Εξελικτικής Γενετικής (ancient DNA lab) του IMBB-ITE. Στην υλοποίηση της εργασίας συνεργάστηκαν επίσης οι, Λουκάς Νικολάου, υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών, του οποίου η διατριβή αφορά τον πυγμαίο ιπποπόταμο, οι παλαιοντολόγοι Σωκράτης Ρουσιάκης, Επίκουρος Καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών και Γεώργιος Ηλιόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Γεωλογίας του Πανεπιστημίου Πατρών, καθώς και ο Σπύρος Σφενδουράκης, Καθηγητής Οικολογίας και Βιοποικιλότητας στο Τμήμα Βιολογικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Κύπρου, ο οποίος είχε την ιδέα της μελέτης.
Η μελέτη έδειξε ότι ο εξαφανισμένος πυγμαίος ιπποπόταμος της Κύπρου (Hippopotamus minor) συγγενεύει περισσότερο με τον μεγαλόσωμο σύγχρονο κοινό αφρικανικό ιπποπόταμο (Hippopotamus amphibius) παρά με τον σύγχρονο πυγμαίο ιπποπόταμο της δυτικής Αφρικής (Choeropsis liberiensis). Τα αποτελέσματα της μελέτης επιβεβαιώνουν την υπόθεση που είχε βασιστεί σε μορφολογικά δεδομένα ότι ο κυπριακός ιπποπόταμος εξελίχθηκε από μεγαλόσωμο πρόγονο και το μέγεθός του μειώθηκε ακολουθώντας το φαινόμενο που στη βιολογία ονομάζεται «νησιωτικός κανόνας». Σύμφωνα με το φαινόμενο αυτό, στα απομονωμένα νησιά, συναντάμε συχνά την τάση τα μεγαλόσωμα ζώα να μικραίνουν σε μέγεθος και τα μικρόσωμα να μεγαλώνουν, ως αποτέλεσμα του συνδυασμού απουσίας σημαντικών εχθρών και πιο αντίξοων συνθηκών όσον αφορά στο κλίμα και τη διαθεσιμότητα τροφής. Εξάλλου, κάτι ανάλογο φαίνεται πως συνέβη και με τα δύο είδη νάνου ελέφαντα που έχουν βρεθεί στην Κύπρο, αλλά και με πολλά άλλα παρόμοια είδη σε αρκετά νησιά της Μεσογείου και άλλων περιοχών της Γης.
Οι ερευνητές κατάφεραν επίσης να εκτιμήσουν τον χρόνο απόσχισης της γενεαλογίας που έδωσε τον πυγμαίο ιπποπόταμο της Κύπρου από εκείνη που οδήγησε στον σημερινό αφρικανικό ιπποπόταμο στο 1,5 εκατομμύριο χρόνια, περίπου, πριν από σήμερα. Την περίοδο εκείνη εξελισσόταν το κλιματικό φαινόμενο των «εποχών των παγετώνων», δηλαδή της εναλλαγής παγετωδών περιόδων, όταν σημειωνόταν μεγάλη επέκταση των μόνιμων πάγων στους πόλους άρα και μείωση της θαλάσσιας στάθμης, με μεσοπαγετώδεις περιόδους, όταν οι πάγοι υποχωρούσαν και η στάθμη της θάλασσας ανερχόταν. Η εναλλαγή αυτή ξεκίνησε κάπου 2,5 εκατομμύρια χρόνια πριν από σήμερα. Έτσι, φαίνεται ότι σε κάποια περίοδο που η στάθμη της θάλασσας κατέβηκε αρκετά, κάποιοι μεγαλόσωμοι ιπποπόταμοι πέρασαν στην Κύπρο εκμεταλλευόμενοι τη στεριά που επεκτάθηκε, καθώς και ενδιάμεσες ρηχές περιοχές και νησίδες που εμφανίστηκαν, αφού είναι γνωστό ότι οι ιπποπόταμοι δεν θα μπορούσαν να καλύψουν πολύ μεγάλες αποστάσεις κολυμπώντας. Απομονωμένοι πια στην Κύπρο, εξελίχθηκαν στη μικρόσωμη μορφή του πυγμαίου ιπποπόταμου, οστά του οποίου βρίσκουμε πλέον σε πολλές τοποθεσίες του νησιού και συχνά τον ακούμε να αναφέρεται κι ως «Φανούριος».
Οι ερευνητές θα συνεχίσουν τις προσπάθειες εξαγωγής γενετικού υλικού από τους ιπποπόταμους της Κύπρου, ώστε να μελετήσουν σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια τη διαδικασία εξέλιξης των εκπληκτικών αυτών ζώων που εξαφανίστηκαν πριν από 10.000 χρόνια περίπου, κοντά στην εποχή που έφθασαν και οι πρώτοι άνθρωποι στο νησί. Οι τεχνικές μελέτης αρχαίου DNA αναπτύσσονται ραγδαία τα τελευταία χρόνια και η λειτουργία του σχετικού εργαστηρίου στην Κρήτη μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην κατανόηση πολλών διεργασιών του, κάπως πρόσφατου, παρελθόντος (το όριο για πιθανότητα εύρεσης χρήσιμου DNA σε απολιθώματα είναι σήμερα κάπου στο 1,5 εκατομμύριο χρόνια πριν). Αξίζει να σημειωθεί ότι η τεχνική αυτή χρησιμοποιείται και στη μελέτη των προϊστορικών ανθρώπων, με συναρπαστικά αποτελέσματα μέχρι σήμερα.